اثبات مزاحمت چگونه است؟

در قوانین تمامی کشور ها، ایجاد مزاحمت برای افراد، ممنوع است و قانون حاکم برای این موضوع، مجازات تعیین می نماید. نحوه اثبات مزاحمت و انواع و مجازات های مربوط به این جرم، هدف اصلی ما در این مقاله است. اگر با این موضوع برخورد داشته اید و برایتان سوال است که چگونه باید این جرم زا به اثبات برسانید، با ما در این مقاله همراه باشید.

جهت مطالعه بشتر کلیک نمایید: مزاحمت خیابانی

مزاحمت

در  لغت، مزاحمت به معنای ممانعت و تعرض و معارضه و بازداشتگی است. البته فرقی نمی کند که این کار به چه صورت، انجام شود. به هر روشی که تحقق یابد، مزاحمت است و باید مورد پیگرد قانونی واقع شود. حال که با معنای لغوی مزاحمت آشنا شدیم برای بررسی نحوه اثبات آن، با انواع آن نیز در اداماه آشنا می شویم.

انواع مزاحمت

اثبات مزاحمت منوط به نوع آن، می تواند کاملا متفاوت باشد. در کل مزاحمت ها می توانند به دو دسته عمومی و خصوصی به شرح زیر، تقسیم شوند:

• مزاحمت عمومی: منظور از مزاحمت عمومی عبارت است از فعل یا ترک فعل غیر قانونی که تمام یا قسمتی از زندگی، سلامت و آسایش عموم را به خطر بیندازد.
• مزاحمت خصوصی: در مقابل مزاحمت خصوصی عبارت است از، ایجاد اختلال غیر قانونی در استفاده و بهره برداری اشخاص از ملکشان یا بعضی از حقوقی که در خصوص ملک برای مالک تعریف شده است مانند حق ارتفاق.

اثبات مزاحمت

برای آن که بتوان اثبات مزاحمت را نقدور کرد، باید در همان حین برای تماس با پلیس، مبادرت ورزید. در ایران، افراد می‌ توانند ضمن تماس با پلیس 110، نسبت به جمع‌ آوری دلایل و مدارک لازم نیز، به واسطه فیلم گرفتن یا ضبط صدای طرف مقابل، اقدام کنند.

اگر با پلیس تماس بگیرید، ماموران پلیس در محل جرم حضور پیدا می کنند. سپس براساس مشاهدات خود می‌ توانند جرم مذکور را به منظور گزارش به مقام بالاتر، صورت جلسه کنند. جالب است بدانید که  این نوع صورت جلسه مانند شهادت شهود معتبر است. در نتیجه در دادگاه برای اثبات ادعای مزاحمت کافی خواهد بود.

شرایط اثبات مزاحمت

برای آنکه هر جرمی را به اثبات برسانید، لازم است شرایطی محقق شود. پیش تر گفتیم که براساس قانون، هیچ کسی نمی‌ تواند برای دیگری مزاحمت ایجاد کند و در غیر این صورت طبق مقررات با آن‌ ها برخورد خواهد شد. مهم‌ترین دلایل یا شرایط اثبات مزاحمت از قرار زیر است:

• اقرار
• سند
• شاهد
• امارت(دلیل و مدرک)
• قسم

با توجه به موارد بالا لازم به ذکر است که افراد می‌ توانند برای اثبات جرم استشهاد محلی تهیه کنند. سپس استشهادیه را همسایگان امضا کنند یا این که از دادگاه درخواست کنند که در خصوص جرم ارتکابی با توجه به استشهادیه مذکور، تحقیق و بررسی به عمل آورد.

نحوه اثبات مزاحمت

در این بخش بر آنیم تا اثبات این موضوع را در دو مورد از مزاحمت های رایج بررسی کنیم. این دو مورد که از جمله پر تکرار ترین موضوعات مطرح شده، در جرم مزاحمت از طرف کاربران است، به شرح زیر است:

• مزاحمت‌ به صورت تلفنی: برای اثبات مزاحمت‌ هایی که به صورت تلفنی ایجاد می‌شوند، می‌توان از صوت ضبط شده  فرد مزاحم کمک گرفت. هنگام تحقیق صحت داشتن حرف فردی که مورد مزاحمت واقع شده، بازپرس صوت ضبط شده را به عنوان مدرکی با اعتبار در نظر خواهد گرفت .
• مزاحمت در شبکه‌های اجتماعی (اینستاگرام و تلگرام): برای اثبات این موضوع در شبکه‌های مجازی تلگرام و اینستاگرام باید به دادسرای جرایم رایانه‌ای مراجعه کرد. اینگونه مزاحمت‌ها جرائم رایانه‌ای نامیده شده و فرد شاکی باید با در دست داشتن پرینت پیام‌هایی که حاوی تهدید، فحاشی و مزاحمت است به دادسرای جرایم رایانه‌ای مراجعه کرده و شکایت کند. در این صورت فرد مزاحم توسط دادگاه فراخوانده شده و روند پیگیری شکایت شکل می‌گیرد.

اثبات مزاحمت و مجازات آن

فرض می کنیم که اثبات مزاحمت میسر شود. حال قانون چه مجازاتی برای فرد مرتکب در نظر دارد؟ در پتاسخ به این پرسش باید بگوییم که قانون مجازات اسلامی تصریح کرده است، کسانی که برای مردم مزاحمت ایجاد می‌ کنند به حبس از یک ماه تا یک سال محکوم می شوند. از طرفی دادگاه نیز می‌ تواند علاوه بر اعمال مجازات، براساس نوع و مقدار آن، شخص مزاحم را به رفع مزاحمت و جلوگیری از حق و برگشت اوضاع به حالت قبل از ارتکاب جرم محکوم کند.

نتیجه اثبات مزاحمت

در این بخش به منظور سخن پایانی و جمع بندی موضوع اثبات مزاحمت به نتیجه ای که این اثبات برای شاکی به دنبال دارد، اشاره می کنیم. زمانی که شاکی شکواییه ای تنظیم میکند تا به وسیله آن این موضوع را به اثبات برساند، در شکواییه از دادگاه تقاضا می‌ کند که شخص، بار دیگر برای او مزاحمت ایجاد نکند.

به این ترتیب همزمان با طرح شکواییه و حتی قبل از اثبات این جرم، مزاحم دیگر به کارها و اعمال خود ادامه نخواهد داد. در صورت درخواست رفع مزاحمت از جانب شاکی و  تشخیص آن در دادگاه، قاضی فرد مزاحم را مکلف به توقف و ر فع مزاحمت می کند. تا به شخص شاکی خسارت مادی یا معنوی بیشتری وارد نشود. یا در صورت ورود، مرتکب در صدد جبران آن برآید.